Is cruisen een geweldige ervaring of is het een vakantie met ongemakken en ergernis? Wij besloten om als gezin de afgelopen meivakantie voor het eerst te gaan cruisen. In dit laatste deel van onze serie blogartikelen doen we verslag van de laatste dag aan boord van de MSC Preziosa, het vlaggeschip van cruisemaatschappij MSC. De vorige dagen kun je lezen in deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7.

CIVITAVECCHIA (ITALIE) – 3 MEI 2015. Het waren onze laatste uren aan boord van de MSC Preziosa. Het was deze dag vroeg opstaan geblazen, want we zouden vroeg in Civitavecchia aankomen. De officiële aankomsttijd is 7:00 uur, maar al voor zessen werd ik wakker omdat de boot aan het aanmeren was. Tegen zevenen komen de meisjes uit bed. Ik had al gedoucht en mijn tanden gepoetst. We moesten om 8:00 uur in het casino verzamelen voor het ontschepen.

Ontscheping

Om half acht gingen we het buffetrestaurant in voor een snel ontbijt, waarna we vijf minuten voor acht ons meldden in het casino. Een kwartier later mochten we een personeelslid volgen naar de uitgang van het schip. Daarna mocht je naar de terminal lopen waar alle koffers klaar stonden. Je wordt op dat moment geacht je eigen koffers op te zoeken en die mee te nemen. Hier is geen enkele controle op. Een eenmaal buiten kon je met een transferbus verder reizen. We hadden weinig zin om hier op te wachten en besloten een taxi te laten komen. Die zou binnen vijf minuten komen. Deze rit van 1,5 kilometer zou ons 20 euro kosten. Toen de taxi niet op tijd was besloten we met de gratis transferbus mee te gaan. Die zou immers in enkele minuten tijd vertrekken. Waarom dan 20 euro uitgeven om vervolgens misschien wel na de buspassagiers aan te komen bij het treinstation?

Communicatie

De rode draad in het verhaal over cruisen met MSC is communicatie, oftewel het gebrek daaraan. Het begon dit keer met een misverstand over welke bus we moesten nemen. De bus die aangewezen werd als degene die naar het treinstation zou rijden, bleek uiteindelijk toch niet naar het treinstation te rijden. We moesten de bus daarnaast hebben. En wat denk je? In plaats van richting het treinstation te rijden, reed de bus de andere kant op om daar ergens op een parkeerplaats te stoppen. We moesten er daar uit. Op de vraag aan aanwezig personeel waarom deze bus ons niet bij het treinstation afzette kregen we als antwoord dat ze niet meer naar het treinstation rijden sinds enkele weken. Toch erg apart dat er daarvoor tot twee keer toe naar ons gecommuniceerd werd dat de transferbus naar het station zou rijden.

Op de parkeerplaats moesten we nu kaartjes kopen voor de publieke bus naar het station. Vier kaartjes voor ons en vier kaartjes voor ons bagage. Toen de bus overvol was vertrok hij pas. Het stuk van de boot naar het treinstation heeft ons op deze manier een uur en een hoop ergernis gekost. Onbegrijpelijk hoe consequent het MSC-personeel kan zijn in het niet of slecht communiceren. Zouden ze hierop geselecteerd worden bij de sollicitatieprocedure of zouden ze een speciale training krijgen in het van-het-kluitje-in-het-riet sturen van klanten?

Omdat de trein ook nog eens toen minuten vertraging had vertrokken we rond kwart voor tien richting Rome. De cruise is voorbij, een zestal dagen in Rome komen eraan!

Nog een keer cruisen?

Was deze cruise een one-time-experience of gaan we het nog een keer doen? Dat lees je in het allerlaatste deel van dit reisverslag.