Eind jaren negentig bejubelde ik de komst van de eerste zogenaamde lowcost airline in Europa: Easyjet. Dankzij deze nieuwe luchtvaartmaatschappij werd het ineens betaalbaar om doordeweeks heen en weer te vliegen naar Barcelona. In plaats van 1500 gulden voor een retourticket bij KLM betaalde ik ineens maar 400 gulden om op woensdag heen te vliegen en twee dagen later terug te vliegen. Prijsvechters hebben sindsdien de markt flink opgeschud. De traditionele luchtvaartmaatschappijen hebben hun tariefstructuur ten gunste van de passagiers aan moeten passen en het aantal bestemmingen is ook enorm toegenomen. De prijsvechters hebben vliegen op regionale luchthavens flink toe laten nemen. Hét voorbeeld van een low cost airline die in de afgelopen jaren een flink stuk van de markt af heeft weten te snoepen is Ryanair. Deze Ierse luchtvaartmaatschappij wordt vaak als hét voorbeeld gezien van lowbudget vliegen binnen Europa. Toch vlieg ik zo weinig mogelijk met Ryanair. Tot nu toe heb ik slechts twee keer een reis gemaakt met Ryanair-vluchten. Beide keren was naar de Spaanse stad Sevilla.
Waarom vlieg ik zo weinig met Ryanair? Waar komt de aversie tegen deze maatschappij bij mij vandaan? Dat de beenruimte ruk is, het betaalde eten aan boord mijn smaakpapillen teisteren of het gevoel van hard plastic van de stoel voor me tegen mijn knieën niet echt aangenaam is…. dat zijn slechts kleine irritaties. Dat vliegen vanaf Charleroi een lange rit langs de bijna altijd drukke verkeersringen van Antwerpen en Brussel gaan, waarna je een vermogen kwijt bent om te parkeren op Charleroi Airport… ook dat trek ik nog wel. Dat het bijboeken van ‘priority’ tegenwoordig weinig prioriteit meer biedt sinds pakweg de helft van de passagiers dat doet… niet geweldig, maar ook dat overleef ik wel.
Nee, de reden waarom ik Ryanair mijd is dat deze luchtvaartmaatschappij zo onbetrouwbaar is als de pest. Het is leuk als je vliegtickets aanbiedt met vanaf-prijzen van enkele tientjes (vroeger zelfs vanaf 1 euro), maar dan wil ik wel zeker weten dat er alles aan gedaan wordt om te vliegen. Vorig jaar schrapten ze ineens duizenden vluchten. Van de 400 vliegtuigen hebben ze maandenlang ineens maar 375 vliegtuigen ingezet. Volgens de media werden er ongeveer 400.000 mensen gedupeerd. Dat is bijna een half miljoen mensen die er op gerekend hadden om een reis te maken en die in het water hebben zien vallen. Leuk als je je hotel, huurauto of excursies al geboekt hebt en niet meer kosteloos kunt annuleren. Leuk als je je reis niet meer kunt maken, omdat je geen betaalbare alternatieve vluchten meer kunt vinden. Dan maakt die wettelijke vergoeding ook weinig meer uit.
En dan die stakingen. Het lijkt wel alsof er om de haverklap grootschalige stakingen zijn bij Ryanair. De stakingen tijdens de zomervakantie van 2018 brachten veel ellende voor een grote groep mensen die naar hun welverdiende vakantiebestemming wilden vliegen. Vandaag is het weer raak. Weer vallen er vluchten uit omdat het personeel staakt in de strijd om betere arbeidsvoorwaarden. Ik las daarnet zelfs dat er mensen op Eindhoven Airport al door de douane waren en toen een half uur voor vertrek te horen kregen dat ook hun vlucht naar London Stansted geannuleerd werd door de stakingen. Leuk voor al die mensen die zich al verheugd hadden op hun weekendje Londen, waarvan hun dag nu naar de kloten is en die nu weer huiswaarts kunnen keren.
Als vluchten uitvallen door weersomstandigheden, niet werkende software of andere omstandigheden daar kan ik nog enigszins mee leven. Waar ik wel problemen mee heb dan zijn het stakingen, zeker als die voort lijken te komen uit een voortdurende onvrede bij werknemers vanwege de arbeidsomstandigheden. Dit is de prijs die je uiteindelijk lijkt te betalen voor goedkoop vliegen. Dat maakt van het kopen van een vliegticket bij Ryanair, hoe goedkoop zo’n ticket ook is, een soort van Russische roulette. Je weet dat er een kans bestaat dat je door een staking of gewoon door het eruit gooien van vluchten gedupeerd kunt raken. Dat is voor mij de reden om Ryanair te mijden als dat kan.