Bestaat er zoiets als ‘het Ibiza gevoel’ of is het een kwestie van uitstekende marketing? Dat is een vraag die ik mezelf weleens stel. Als je andere mensen vraagt wat Ibiza zo bijzonder maakt dan wordt er vrij vaak het Ibiza-gevoel als belangrijke factor genoemd. Praat men elkaar alleen maar na? Is Ibiza een hype die zwaar overschat wordt? Of is Ibiza nou echt zo’n speciale bestemming?
Zelf ben ik nu voor de tweede keer op Ibiza. De eerste keer was in 2014, nadat het eiland al heel lang op mijn verlanglijstje stond. Volgens mij is Ibiza op mijn bucketlist terecht gekomen in 1988 of 1989. Dat is het moment dat de clubscene op Ibiza van start ging. De housemuziek had de oversteek gemaakt vanuit clubs uit Detroit naar het Spaanse eiland Ibiza. House muziek, tegenwoordig vaker als ‘dance’ aangeduid, was toen nog niet mainstream. Ibiza was eigenlijk alleen voor hippies en de allereerste housefans. Door de kennismaking met deze muziek begon mijn fascinatie voor Ibiza op dat moment. Waarom het uiteindelijk een kwart eeuw geduurd heeft vooraleer ik de eerste keer op Ibiza heb gedanst op de beats die door Carl Cox en Hardwell gedraaid weet ik niet. Wel wist ik op dat moment dat de tweede keer niet zo lang op zich zou laten wachten.
Nu, in september 2016, ben ik weer op Ibiza. Vandaag heb ik 170 kilometer over het eiland gereden en zo’n 750 foto’s gemaakt. Ik heb op één dag tijd een paar verschillende kanten van Ibiza gezien. Mooie stranden bezocht, heerlijk geluncht aan een fraaie baai met uitzicht op Es Vedra en aan het einde van de dag genoten van de zonsondergang in San Antonio.
Ik heb me net als honderden, nee… misschien wel duizenden, begeven naar de Sunset Strip in Sant Antoni de Portmany. Daar heb ik gekeken hoe de zon onder gegaan is aan het einde van de dag. Eerst met relaxte muziek op de achtergrond en toen de zon eenmaal ondergegaan was met een applaus. Daarna ging het volume en het tempo van de muziek omhoog in zaken zoals Café del Mar, Café Mambo en de Savannah Beach Club. Vooraf was ik sceptisch over dit dagelijkse ‘evenement’ aan de westkust van Ibiza. Ik moet toegeven dat de zonsondergang een plaatje is om te zien. De manier waarop de het als ‘must visit’ gepromoot wordt en de hoge prijzen die de clubs aan de Sunset Strip rekenen daar heb ik wel wat moeite mee. Ik heb daarom gedaan wat heel veel anderen hier ook doen. Ik heb bij het supermarktje om de hoek een gekoeld flesje bier gehaald voor 2 euro en heb op het gratis toegankelijke rotsenstrand met al die mensen meegenoten van een adembenemend plaatje. Ik denk dat ik op dat moment toch het Ibiza-gevoel ervaren heb.
