Wie mij een beetje kent die weet dat ik niet van winters, winters weer en wintersport houd. Dan druk ik me eigenlijk nog vrij mild uit als het gaat om mijn aversie tegen kou en donkerte. Het liefst zou ik een winterslaap houden tijdens het koudste seizoen om vervolgens in de zomer bijna helemaal niet meer te hoeven slapen. Vandaar dat Lapland ook nooit op mijn lijst heeft gestaan om een keer te bezoeken. Lapland stond voor mij altijd symbool voor winter in het kwadraat. Ik zag het altijd als de ultieme diepvries waar je vooral ver vandaan moest blijven.

Als je echter getrouwd bent dan betekent dit dat niet alleen jouw wensen prioriteit hebben, maar die van je partner minstens even belangrijk zijn. En laat mij nou getrouwd zijn met een geweldige vrouw die met volle teugen kan genieten van de zomer, maar ook echte winterse omstandigheden heerlijk vindt. Het zal dan ook niemand verbazen dat bij mijn lief Lapland erg hoog op het verlanglijstje stond. Dat heeft er uiteindelijk in geresulteerd dat ik me de afgelopen week mee heb laten slepen naar het land van rendieren, sneeuw en de kerstman. Hoewel we die laatste persoon niet gezien hebben en ik dus nog steeds twijfel of hij echt wel bestaat.

De kou

Bij aankomst werden we meteen getrakteerd op een fijn staaltje van de ijzige kou die Lapland in de winter in zijn greep houdt. Wat een contrast met mijn vorige reis naar Finland. Toen bezocht ik Helsinki in juni. Toen was er sprake van zomers weer en lange dagen waarbij de zon amper onderging. Nu mocht ik het vliegtuig uitstappen terwijl het buiten -22 graden Celsius was. Dat is koeler dan in een diepvries. Ik wist dat het koud zou zijn, maar dit ligt toch echt een graad of veertig onder wat ik als enigszins comfortabel beschouw. Ik vroeg me oprecht af waarom ik me hier mee naartoe heb laten slepen. In mijn gedachte begin ik al af te tellen naar de dag dat we huiswaarts zouden keren. Weg van deze koudeput, weg van deze winter des winters.

De betovering

De eerste middag en avond bleef ik inwendig mopperen en probeerde dat naar mijn reisgenoten toe te verhullen. Volgens mij is dat prima gelukt en zo niet, sorry dan. De tweede dag ben ik opgestaan met de intentie om me helemaal open te stellen aan wat komen zou. Mezelf ertegen verzetten zou niet helpen. Ik wilde er vooral het beste van maken. Deze tweede dag, wat de eerste volle dag in Lapland betekende, was bijna net zo koud als de dag ervoor. Het kwik is niet verder gekomen dan ergens rond de min 14 graden. Het zonnetje liet zich echter ook zien. De fragiele zonnestralen van de vrij laagstaande winterzon beschenen het witte winterlandschap. Zelfs wie niet van de winter houdt kan de schoonheid en charme van zo’n omgeving niet ontkennen.

Op deze dag hebben we voor de eerste keer een sneeuwscooter bereden. Gelukkig wel in een thermopak, want anders zou het echt wel aan de frisse kant zijn. De sneeuwscootertocht was in één woord fantastisch. De eerste helft van de dit ging door een zonnig sneeuwlandschap. Vooral de stukken over de bevroren meren waren geweldig. Vervolgens hebben we een rendierensledetocht gemaakt. Dat is het moment waarop ik definitief besloot dat dit toch wel een erg bijzondere reis is en dat ik een bevoorrecht mens ben dat ik deze met mijn gezin mag maken. De terugreis per sneeuwscooter was onder andere weersomstandigheden. De lucht was helemaal dichtgetrokken en er viel een enkele sneeuw. Tevens merkte je dat de schemering onderweg was. Dit gaf het tweede deel van de excursie een totaal ander karakter. En hoewel ik niet van de winterse somberheid houd, kon ik op dit moment enorm genieten van de setting waar we nu doorheen crosten met onze winterse transportmiddelen.

Noorderlicht

De eerste volle dag werd nog beter. Na het avondeten merkten we dat er sterren zichtbaar waren aan de donkere hemel. Dat betekent automatisch dat de wolken in ieder geval grotendeels verdwenen moeten zijn. Hier boven de Poolcirkel betekent dit dat de kans bestaat dat je het de Aurora Borealis kunt aanschouwen. In de volksmond staat dit verschijnsel beter bekend als het noorderlicht of poollicht. Via google maps had ik een meer gevonden waarvandaan we een redelijk vrij zicht in noordelijke richting zouden moeten hebben. En ja hoor…we hadden direct prijs. Met het blote oog was het in het begin wat lastig zichtbaar. Op het moment dat ik mijn camera op het verschijnsel richtte en daarbij een wat langere sluitertijd gebruikte was het groene licht ineens goed zichtbaar. Al vroeg tijdens de reis naar Lapland kon ik ‘het noorderlicht zien’ van mijn bucketlist afstrepen. Ik weet dat er ook een redelijke kans bestaat dat je helemaal geen poollicht ziet tijdens een week Lapland. We boften dus maar.

De rest van de week

Tijdens de rest van de week hebben we ons op verschillende manieren vermaakt. Erg bijzondere was de huskytocht door het Finse landschap. We mochten met setjes van twee zelf een slee besturen die voortgetrokken werd door een vijftal husky’s. Qua activiteit is dit het beste wat we gedaan hebben. Als complete dag is de eerder beschreven tweede dag van de reis het absolute hoogtepunt vanwege de combinatie van sneeuwscooter rijden, de rendierentocht en het noorderlicht. We hebben een aantal wandelingen gemaakt, hebben een middag genoten van de lokale spa en hebben natuurlijk ook tijd doorgebracht in ons chalet. Na de koud in geweest te zijn lekker even het haardvuur aansteken en onder het genot van een hapje en een drankje een leuk spelletje spelen met het gezin of van een film genieten. Ook dat stuk ontspannen hoort bij een reis naar Lapland.

De meeste activiteiten hadden we vooraf al vanuit Nederland geboekt. Als pakket is dat veel voordeliger dan wanneer je alles los boekt. Eén excursie hebben we ter plaatse geboekt: een bezoek aan Snow Village. Dit is een ijshotel met ijsbar die ieder jaar hemelaal uit het niets opgebouwd wordt met behulp van sneeuw. In de loop van het voorjaar smelt het hele complex weer, waarna alle sporen van de voormalige aanwezigheid van mensen met de sneeuw verdwijnen. Het thema van Snow Village is dit jaar de populaire HBO-serie Game of Thrones. De ijzige kamers zien er stuk voor stuk fantastisch uit.

We zijn een keer tevergeefs op zoek gegaan naar de Aurora Borealis. Het is altijd afwachten of er voldoende magnetische lading in de lucht is en of je op het goede moment van de avond op de juiste plek staat om dit bijzondere natuurverschijnsel te kunnen zien. Tijdens onze vijfde avond was de hemel helemaal helder. We liepen vrij snel na zonsondergang richting het meer waar we eerder die week het noorderlicht gespot hebben in de hoop op een herhaling of zelfs beter. Na een klein half uur gewacht te hebben in de ijzige kou zijn we zonder enige resultaat teruggelopen naar ons tijdelijke onderkomen in Lapland. Misschien waren we te vroeg? Misschien was dit niet de juiste avond? We zullen het nooit weten.

In het laatste deel van de week hebben we een tweede excursie op de sneeuwscooter beleefd. Dit was onder totaal andere weersomstandigheden dan de eerste tocht. Het was inmiddels al 24 uur aaneengesloten aan het sneeuwen en de wind was aangetrokken naar kracht 5 tot 6. Dit was winter in optima forma. Dankzij de thermopakken, twee paar dikke sokken en het thermo-ondergoed was het echter weer prima uit te houden tijdens de tocht. Voor ons duurde de 35 kilometer lange excursie eigenlijk te kort. We hebben door de sneeuwval één activiteit laten vallen: de avondwandeling op sneeuwschoenen met als doel de Aurea Borealis te zien. De sneeuwval had daar bij voorbaat al een kansloze missie van gemaakt en om dan drie uur in de donkerte en kou rond te gaan lopen, daar hadden we geen trek in.

Bucketlist

Mijn weerstand die vooraf aanwezig was tegen de Lapland-reis blijkt achteraf niet op zijn plaats geweest te zijn. Sterker nog: eigenlijk wil ik de hele ervaring van de afgelopen week met terugwerkende kracht op mijn bucketlist plaatsen en hem daar dan natuurlijk ook weer vanaf strepen. Wie twijfelt of Lapland de moeite en vooral de investering waard is die kan ik alleen maar een volmondig ‘ja’ geven op die vraag. Een reis naar betoverend Lapland is duurder dan een gemiddelde wintersportvakantie. Daar krijg je wel iets voor terug: een ervaring die je nooit van je leven zult vergeten.