Gisteren kreeg het belangrijkste deel van Griekenland, de eilanden, het label ‘code oranje’ toebedeeld door onze overheid. Het is ineens niet veilig om een vakantie te vieren op Kreta of Zakynthos, terwijl je wel mag gaan winkelen in Nederlandse steden Rotterdam of Den Haag, waar de risico’s op een coronabesmetting momenteel hoger zijn dan op een rustig Grieks strand. Het lijkt erop dat vakantie vieren in een ander Europees land sowieso een kwestie van Russische roulette is. Ieder moment van de dag kan een bestemming ineens tot onveilig verklaard worden. Dit leidt tot de vraag waar de logica zit in hoe de reisadviezen vanwege corona nu vastgesteld worden.

Waarom code oranje voor alle Griekse eilanden?

De reisbranche kan steeds minder begrip opbrengen voor de manier waarop het Ministerie van Buitenlandse Zaken reisadviezen aanpast. Vooral de ‘code oranje‘ die Griekenland kreeg voor alle eilanden, frustreert de reisorganisaties, luchtvaartmaatschappijen en de lokale horeca. Vakantiegangers die op Samos of Kefalonia heerlijk van de zon genieten terwijl er amper risico op een COVID-19-bestemming is, moeten halsoverkop hun vakantie afbreken en naar huis vliegen. Reisorganisatie TUI, die enkele duizenden klanten op de Griekse eilanden heeft zitten, kiest ervoor om de mensen die binnen de komende week naar huis zouden vliegen dat zoveel mogelijk op de normale vluchten te laten doen die al geboekt waren.

Frustratie

Wat zoveel frustratie oplevert, is dat het aantal positieve testen in Griekenland lager ligt dan in Nederland. Er zijn inderdaad enkele feesteilanden die er negatief uitspringen, zoals Mykonos. Een deel van het publiek daar vindt feesten belangrijker dan coronaregels. Dat heeft geleid tot meer besmettingen en dus een hoger risico. Maar waarom dan alle eilanden van Griekenland een negatief reisadvies geven voor vakantiereizigers? Waarom niet net als in Frankrijk ervoor kiezen om de plekken met een relatief grotere kans op bestemming code oranje te geven? Zeker voor Griekenland, waar toeristen op dit moment amper tussen de verschillende eilanden reizen, moet het prima te doen zijn om de eilanden waarom het gaat wel code oranje te geven en de rest niet. Op een eiland als Samos is er bijvoorbeeld weinig aan de hand. En toch moeten de toeristen die daar zo veilig mogelijk hun vakantie vieren ook naar huis.

Willekeur

Voor de Nederlandse reisorganisaties betekent deze willekeur door de overheid dat de laatste weken van het toch al korte zomerzonseizoen ineens ook verloren gaan. Juist de maand september is een uitstekend periode voor Griekenland. Daar is het in deze maand overwegend prima strandweer, terwijl in de landen die nog wel code geel hebben het aantal zomerse zonnige dagen afneemt. Voor de Griekse hotels, autoverhuurders, restaurants en andere ondernemingen betekent dit de zoveelste financiële klap. Gelukkig voor de Grieken zien de Belgische en Duitse overheid minder gevaar in het reizen naar Griekenland, waardoor toeristen uit die landen voorlopig nog wel naar de Griekse zon kunnen vliegen.

Duidelijke richtlijnen

Voor iedereen zou het handiger zijn als er duidelijke richtlijnen komen met betrekking tot wanneer en hoe een land of gebied door onze overheid een code oranje krijgt. Op die manier kunnen toeristen en vooral de reisbranche beter inspringen op veranderende situaties. Maak duidelijk op grond van welke parameters een besluit genomen wordt. Als je dan ziet dat een bepaalde bestemming richting bepaalde grenzen gaat, dan kun je vooraf aan zien komen waar het mis zou kunnen gaan. Kijk verder of het mogelijk is om alleen regionaal een code geel of oranje te geven. Vooral voor duidelijk afgebakende gebieden zoals eilanden moet zoiets goed mogelijk zijn.