Traditiegetrouw blik ik aan het einde van het kalenderjaar terug op de reizen die ik dat jaar gemaakt heb. Normaal gesproken resulteert dit in een geweldig jaaroverzicht boordevol nieuwe avonturen, prachtige momenten en fijne herinneringen. Het jaar 2020 beloofde voor mij het ultieme reisjaar te worden. De plannen waren om er een ‘bucket list’-jaar van te maken. Het liep anders. De woorden ‘en toen kwam corona’ zal menigeen zeer herkenbaar in de oren klinken. Deze vier woordjes beschrijven een historisch moment in de moderne samenleving waar vrijwel niemand positief aan terug zal denken. Corona kwam en sloeg ongenadig hard toe in alle lagen van de samenleving.
Vrijheid was ineens geen vanzelfsprekendheid meer. Wat een griepje uit China leek te zijn groeide uit tot een pandemie met verstrekkende gevolgen. Wie had kunnen verwachten dat tegen het einde van maart de commerciële burgerluchtvaart bijna helemaal stil zou komen te liggen? Dat mensen in sommige landen opgesloten zouden zijn in hun huizen? Dat reizen voor een periode vrijwel onmogelijk zou zijn. De impact was voor mij niet alleen privé maar ook zakelijk enorm. Niet alleen vanwege praktische redenen heb ik vrijwel alle reizen moeten annuleren. Balen, want de plannen waren groots: Paaseiland, Taiwan, Nieuw-Zeeland, Frans-Polynesië en Bonaire waren al geboekt. De reis naar de Seychellen was bijna geboekt, maar is nog net op tijd niet definitief gemaakt. De plannen voor de reizen naar Oman, Hawaii, Jordanië en Singapore bleken al vrij snel niet meer te doen.
Vanaf het moment dat Nederland in de eerste lockdown ging heb ik getracht om me zoveel mogelijk aan de gestelde regels te houden. Daarnaast heb ik me beseft dat code geel snel om kan slaan in code oranje, met alle gevolgen van dien. Voor mij voldoende reden om misschien nog wat strenger te zijn wat betreft het reizen dan volgens de overheid nodig was. Zelfs als ik terugga naar mijn babytijd ben ik nog nooit zoveel dagen binnen een jaar niet buiten de provincie Noord-Brabant geweest. De terugblik op het reisjaar 2020 is daarom korter dan gehoopt. Hopelijk wordt 2021 beter!
Januari 2020 – Santiago de Chile
Het moment dat het nieuwe jaar begint zit ik met mijn gezin in het vliegtuig. Op oudejaarsavond zijn we op Bonaire in een KLM-toestel gestapt om ons terug naar Nederland te brengen. Het jaar begint daardoor voor ons al vreemd: zonder champagne of vuurwerk. Als ik bijgelovig zou zijn dan zou dit al als een voorbode gezien kunnen worden van een jaar dat anders is dan andere jaren.
Eind januari stap ik opnieuw aan boord van KLM vliegtuig. Met een Boeing 777-300ER mag ik met onze blauwe vrienden meevliegen naar Sao Paulo in Brazilië, waar ik na een overstap van 3,5 uur doorvlieg met GOL naar Santiago de Chile. Deze hoofdstad van Chili is niet mijn hoofddoel. Ik maak hier een tussenstop van twee dagen voordat ik doorvlieg naar Paaseiland. De eerste dag gebruik ik meteen om een verslag te maken van 12 uur in Santiago de Chile. Het was heerlijk zomers weer vol zon en met temperaturen die de tot boven de 30 graden op zouden lopen. Dat voelt als zeer aangenaam als je net uit het Nederlandse natte winterweer komt. Santiago is een vrij leuke stad. Niet iets waarvoor ik speciaal helemaal naar Chili zou vliegen, maar wel aangenaam genoeg om een dag of twee door te brengen als je toch in de buurt bent.
Februari 2020 – Paaseiland
Na twee dagen Santiago is het tijd om door te vliegen naar Paaseiland. Het is dan inmiddels al begin februari. Er zijn maar twee routes om naar Paaseiland te vliegen: via Tahiti en via Santiago de Chile. Ik heb voor de minst dure en tevens snelste oplossing gekozen. De reis via Tahiti is helemaal een expeditie. Nu heb ik in totaal zo’n 18 uur in het vliegtuig gezeten, verspreid over 3 vluchten, om de afstand van ruim 16.000 kilometer te overbruggen.
Paaseiland stond bovenaan mijn verlanglijstje. De fascinatie voor dit op paaszondag ontdekte eiland is al in mijn jeugd ontstaan. Het verhaal ‘De Windbrekers’ uit de Suske & Wiske stripreeks hebben het al een beetje aangewakkerd. Latere kennismakingen met de paasbeelden en de geschiedenis van Paaseiland hebben ervoor gezorgd dat deze geïsoleerde bestemming hoog op mijn verlanglijstje kwam te staan. De daadwerkelijke kennismaking met Rapa Nui, zoals de bewoners hun eiland noemen, was nog beter dan verwacht. Het is moeilijk uit te leggen waar het exact in zit. Hoewel ik mijzelf absoluut niet als zweverig betitel, is het vooral de positieve energie die mij zulke warme herinneringen geeft aan de reis naar Paaseiland. Dat ik ter plaatse toeschouwer was van hét jaarlijkse culturele festival Tapati. Oh wat heb ik genoten van de muziek, de dans en de andere optredens.
Maart 2020 – geen Taiwan
Op donderdag 19 maart zou de heenvlucht van mijn tweede reis van het jaar plaatsgevonden hebben: een zelfs samengestelde rondreis door Taiwan. KLM heeft de vlucht naar Taipei 4 dagen voor vertrek geannuleerd vanwege plots ingevoerde inreisrestricties voor Taiwan. Diezelfde dag, zondag 15 maart, werd in Nederland de eerste lockdown aangekondigd. Die ging diezelfde avond nog in. Dat rare virus dat twee maanden geleden nog vooral een lokaal Chinees probleem leek te zijn was ineens uitgegroeid tot een pandemie die Europa in zijn greep begon te krijgen. Niet veel later volgden de andere werelddelen.
Een week na het begin van de lockdown heb ik ervoor gekozen om de lockdown in Nederland te vertalen naar een reisverhaal. Op www.in12uur.nl publiceer ik normaal inspiratieverhalen waarin ik laat zien hoe ik een dag op een bepaalde bestemming doorbreng. Dit keer werd het een registratie van een dag in Nederland tijdens deze uitzonderlijke periode. Het verhaal ‘Nederland tijdens de coronacrisis‘ is voor mij een blijvende herinnering aan een situatie die een enorme impact had.
April 2020 – Noord-Brabant
Een maand na mijn eerste coronaverhaal werd het tijd om Roosendaal voor het eerst weer een keer te verlaten. Ik blijf wel binnen mijn eigen provincie Noord-Brabant. Met de auto maak ik een rit naar het oosten van Brabant om daar een aantal dorpen te bezoeken. De rondrit langs Brabantse dorpjes wordt geheel volgens de toen geldende coronaregels ingevuld. Dus geen terras of uitgebreide lunch, geen museumbezoek en vooral de anderhalve meter afstand tot andere mensen hanteren. Dat is gezien de rust op straat geen lastige opgave. De gemiddelde mens houdt zich (nog!) prima aan de coronaregels.
Mei – de Noordzeekust
De coronapandemie duurt voort. Het is inmiddels mei en het weer wordt steeds beter in Nederland. Echt reizen is nog niet aan de orde. Daarvoor is het virus nog niet ver genoeg teruggedrongen. Wel zal de horeca op 1 juni zijn deuren weer mogen openen in Nederland. Voor mij was dit reden om vlak daarvoor, in de laatste dagen van mei, lekker een dagje naar de Noordzeekust te rijden. Niet om op het strand te gaan liggen zonnebaden. Nee, gewoon lekker even de zeelucht opsnuiven terwijl het nog rustig is. Ik neem de fiets mee om lekker wat te fietsen.
Juli – Breda en de Veluwe
Echt op vakantie gaan is voor ons niet bij in juli. In plaats van een geweldige reis van bijna 6 weken te maken naar Nieuw-Zeeland en Frans-Polynesië (Tahiti en Moorea) worden het twee losse dagjes weg in eigen land. Het eerste uitstapje is een dagje Breda. Deze stad ligt op slechts 25 autominuten van mijn woonhuis. Om de hoek, dus. Ik realiseerde mij dat ik wel geregeld in Breda kom, maar nooit echt de hoogtepunten van Breda bezocht heb. Nu zakenpartner een fietstour aanbiedt door Breda is dat een mooi moment om hier een verhaal omheen te schrijven. Uiteindelijk is het een volle en boeiende dag geworden waarbij ik zeker een aantal nieuwe dingen over Breda geleerd heb.
Een week later ben ik met mijn vrouw en jongste dochter richting de Veluwe gereden. Naar het Nationaal Park De Hoge Veluwe om precies te zijn. Daar was ik ooit tijdens mijn middelbareschooltijd geweest. Ik kon me nog herinneren dat het Kröller-Müllermuseum destijds veel indruk op mij maakte, wat vrij bijzonder was voor de toen 17-jarige ik. Toentertijd toonde ik weinig interesse in musea. Een zomer in Nederland is natuurlijk een goede reden om te zorgen voor een hernieuwde kennismaking met de Veluwe en het Kröller-Müllermuseum. Met z’n drieen hebben we er een leuk en coronaproof dagje op de Veluwe van gemaakt.
Augustus – kamperen in de Betuwe
Op het moment dat we in gingen pakken voor onze zomervakantie moest ik aan de bekende Telfort reclames denken. In dit geval met ons gezin in de hoofdrol. Van een watervilla in Frans Polynesië naar een villatent in de Betuwe. Onze droomreis naar Nieuw-Zeeland, Moorea en Tahiti hebben we moeten annuleren. Dit werd vanwege alle reisbeperkingen een onuitvoerbare expeditie. Daarnaast werd het door het wegvallen van alle inkomsten sinds maart financieel onverantwoord om nu nog zo’n ontzettend dure reis te maken. Het werd dus een vijfdaagse kampeervakantie in Beesd. Daar hebben we een villatent gehuurd op Camping Betuwestrand. Dus wel glamping in plaats van echt kamperen. Gezellig met goede vrienden waar we al ruim twintig jaar geregeld mee op vakantie gaan.
Tijdens de korte vakantie hebben we gerelaxed, spelletjes gedaan, gebarbecued, gewandeld, gefietst en de omgeving verkend. Net echte campinggasten dus. De kinderen hebben gewaterskied voor het eerst in hun leven. Toch nog iets nieuws gedaan dus tijdens deze vakantie in eigen land. O ja… we zijn ook nog door een cameraploeg gefilmd tijdens een potje ‘kubben‘. Later is dit door RTL4 uitgezonden in het programma ‘Onderweg Naar De Regio’. Heeft deze reis ons toch nog ten seconds of fame opgeleverd.
September – de Eifel
Halverwege september begint het toch te kriebelen om even naar het buitenland te gaan. Duitsland is op dat moment nog ‘code geel’ en toegankelijk. Wel gold er daar al een mondkapjesplicht voor binnen. In twee dagen tijd heb ik zo’n tien verschillende dorpen en een aantal bezienswaardigheden in de Eifel bezocht. In totaal zo’n 900 autokilometers en 25 wandelkilometers binnen 2 dagen. Relaxed is anders, maar mijn honger naar nieuwe plekjes ontdekken is weer even gestild. Net als een fastfoodjunk die snel even een vestiging van McDonalds binnenschiet.
Oktober, november en december – thuis
De tweede coronagolf heeft ervoor gezorgd dat ik de laatste 3,5 maand vooral in en rond Roosendaal doorgebracht heb. Als ik al buiten mijn woonplaats kwam dan was het vooral om te fietsen. Twee keer heb ik de fiets achterin de auto gegooid om ergens anders te gaan fietsen. In oktober een ritje langs de Zeeuwse kust en begin november tijdens een bijna lenteachtige maandag een heerlijk rondje door de Biesbos. Het hele vierde kwartaal is er nog geen volle tank benzine leeg gereden. Dat zegt veel.
Hoogtepunten
Het aantal hoogtepunten van reisjaar 2020 is een stuk kleiner dan ik gehoopt had. In plaats van een heel lijstje aan hoogtepunten kan ik het er nu bij eentje houden: de reis naar Paaseiland. Deze trip was zo bijzonder dat ik daar de rest van het jaar op hebt kunnen (en moeten) teren. Ik probeer vooral te relativeren: hoewel het in verschillende opzichten geen gemakkelijk jaar was (zal jullie de details van mijn privéleven besparen), besef ik dat er mensen zijn die het erger gehad hebben. Die helemaal niet gereisd hebben, die onvoldoende reserves hadden om hun bedrijf te laten overleven of die door corona geliefden verloren hebben. Voor nu hoop ik dat 2021 voor iedereen een beter jaar wordt. Corona zal nog zeker in de eerste helft van het jaar een rol spelen. Maar hopelijk kunnen we in de loop van het nieuwe jaar weer enigszins terug naar normaal.
