Ben je een liefhebber van all inclusive vakanties of is deze vorm voor jou eerder een horror-vakantie? Er is een redelijke kans dat je tot een van deze groepen mensen behoort. Het zijn de vooroordelen die aan all inclusive vakanties kleven die vaak zorgen voor de bestaande aversie die tegenstanders van deze almaar populairder wordende vakantiesoort hebben. Soms hebben ze gelijk, soms hebben ze een beetje gelijk en er zijn ook zeker voorbeelden te noemen waarbij de plank volledig misgeslagen wordt.

De vraag is misschien wel wat er mis is met all-inclusive vakanties? Waarom moeten vakanties aan bepaalde zelfbedachte regels voldoen? Waarom wordt er door sommige mensen neergekeken op landgenoten die ervoor kiezen om een all inclusive vakantie te vieren in plaats dat ze in de lokale cultuur, geschiedenis en folklore duiken? Mag het niet gewoon naast elkaar bestaan? Of kan het elkaar niet aanvullen? Ik kan mezelf voorstellen dat iemand de ene keer kiest voor een luie ultra all inclusive vakantie en een andere keer een geweldige rondreis maakt waarbij alles uit de kast getrokken wordt om de vakantiebestemming tot in het uiterste hoekje te ontdekken. Of dat iemand wel in een all inclusive vakantie verblijft, maar deze als uitvalsbasis gebruikt om leuke dingen te gaan zien en doen. Het een sluit het ander niet uit.

Drie voorbeelden uit de praktijk

Laat het gedachtegoed los dat een mens, een koppel of een gezin de vakanties aan slechts één type vakantie besteedt. Ja, er zijn vakantiegangers die ieder jaar een vrijwel identieke vakantie als de vorige vakanties beleeft. Die gaan jaar op jaar naar hun vaste plekje, dat dan inmiddels als hun tweede thuis aanvoelt. Niets mis mee, toch? Mijn manier van vakantie vieren is het niet, maar ik laat graag ieder voor zichzelf beslissen.

Zelf ben ik voorbeeld nummer één. Ik zal niet zeggen dat ik verliefd ben op all inclusive vakanties. Toch boek ik ter afwisseling heel af en toe een vakantie naar een aangenaam all inclusive resort. Dat doe ik dan omdat het voor die bestemming handiger is of omdat mijn gezinsleden erom vragen. Tussen het kamperen, rondreizen, stedentrips, wandelvakanties en luxe reizen door, vieren we soms een vakantie op basis van all inclusive verzorging. Dat hebben we bijvoorbeeld in Punta Cana en Cancun gedaan, maar ook in Spanje toen de kinderen nog klein waren.

Voorbeeld nummer twee is een gezin dat een ruime beurs heeft, maar waarbij de man fysiek werk doet. Voor hem is vakantie het moment dat hij graag fysiek tot rust komt. Een all inclusive vakantie is dan een goede optie en vandaar dat ze dat regelmatig doen. Ook bij hen geldt er een contrast in hun vakanties zit. Deze zomer vliegen ze naar Suriname om daar in de jungle allerlei activiteiten te gaan doen. De luxe is dan ver te zoeken.

Het derde gezin is er eentje dat een zelfbenoemde afkeer tegen all inclusive vakanties heeft. Ik durf hem gerust iemand te noemen die neerkijkt op mensen die wel genieten van all inclusive reizen. Opmerkelijk is dat ze heel af en toe wel in een all inclusive hotel verblijven, maar dan hard genoeg schreeuwen hoe vreselijk ze het vinden en dat ze het vooral voor hun puber doen. Het geeft voldoende aan dat zelfs onder de zogenaamde tegenstanders de all inclusive vakanties in een bepaalde behoefte kunnen voorzien.

Gewoon lekker doen

Ga je graag op all inclusive vakantie of wil je dit eens een keer uitproberen, maar vind je het erg dat andere mensen op dit soort vakanties afgeven? Trek jezelf er niets van aan. Ieder viert vakantie op z’n eigen manier en hoe hij/zij/hen dat ingevuld willen hebben of hoe het bij hun budget past. Is jouw behoefte om een week all inclusive van het lekkere weer op Rhodos te genieten? Gewoon lekker doen, zou ik zeggen.