De coronapandemie duurt maar voort. De laatste echte reis is inmiddels alweer 15 maanden geleden. Toen zat ik aan de andere kant van de wereld. Sinds de uitbraak van COVID-19 zit ik vooral thuis. In Nederland, meestal in en rond Roosendaal. Niets slechts over dit provinciestadje, maar ik wil wel weer eens wat andere plekken ontdekken. Of gewoon lekker even naar mijn favoriete plekjes in de wereld, zoals Bonaire, Dubai of de Verenigde Staten. Ik mis het gevoel van reizen…

Ik mis het gevoel van opwinding de avond voordat je op reis gaat.

Ik mis het gevoel van de zon op mijn huid als ik op een aangenaam warm plekje ben.

Ik mis het gevoel van de o zo noodzakelijke airco die koude lucht blaast op hete bestemmingen.

Ik mis het gevoel van strandzand tussen mijn tenen.

Ik mis het gevoel van nieuwe lokale gerechten in mijn mond.

Ik mis het gevoel van opstijgen van het vliegtuig, vooral het moment dat de wielen de startbaan loslaten.

Ik mis het gevoel van het zeewater tijdens het snorkelen.

Ik mis het gevoel van opluchting als ik mijn bagage op de bagageband zie.

Ik mis het gevoel van de soms zo heerlijke bedden in hotels.

Ik mis het gevoel van de altijd aanwezige passaatwind op Caribische eilanden.

Ik mis het gevoel van het deinen tijdens een boottocht.

Ik mis het gevoel onder in mijn buik op het moment dat hoogtevrees toeslaat op een mooi uitzichtplekje.

Ik mis het gevoel van sensatie op het moment dat ik iets unieks ervaar tijdens een reis.

Ik mis het gevoel van eenzaamheid als ik op schitterende desolate plekjes ben.

Ik mis het gevoel van saamhorigheid zodra ik een bijzonder moment deel met anderen.

Wat ik vooral mis, is het gevoel van geluk dat ik ervaar als ik op reis ben. Reizen is onderdeel van wie ik ben en wat ik doe. Zonder reizen voel ik mij incompleet. Het is te hopen dat de horizon die ik al maanden probeer te zien, echt steeds dichter bij komt. Dat reizen weer enigszins normaal kan. Dat ik het geval van reizen en vakantie weer kan ervaren. En met mij duizenden anderen.