Als ik het met mensen over mijn werk heb dan krijg ik regelmatig de vraag of het niet vreselijk saai of eenzaam is om alleen op reis te gaan. Het merendeel van de reizen die ik maak ben ik immers helemaal alleen. Dat is het gevolg van een leven waarin kinderen nog afhankelijk van je zijn en er sprake is van leerplicht. Ook uit praktische en kostentechnische overwegingen is het wel handig als ik regelmatig alleen reis.
Eenzaam?
Maar of alleen reizen eenzaam is? Soms wel, maar vaak niet. Natuurlijk kom ik regelmatig op mooie of bijzondere plekken die ik op dat moment ‘in real life’ wil delen. Soms deel ik weleens iets via social media, maar dat probeer ik wel heel erg te beperken. Het is toch ook anders dan op dat moment met je vrouw, kinderen of goede vrienden een moment te delen. Ik kan me nog herinneren dat ik zo’n 13-14 jaar geleden op een prachtig resort op Mauritius zat en ik als enige alleen aan een tafeltje zat tijdens een voor anderen zeer romantisch zonsondergang-diner. Ik heb die avond mijn vrouw zeker een keer of vier of vijf gebeld omdat ik haar zo mistte op dat moment.
Het alleen eten is iets waar ik wel eventjes aan heb moeten wennen. Tegenwoordig ben ik er heel goed aan gewend om alleen aan een tafel te zitten. Ik vraag de bediening vaak om rustig aan te doen tussen twee gangen in. Ze hebben anders nogal de neiging om ‘die arme man die alleen zit’ zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen. Tegenwoordig kan ik gerust twee tot drie uur alleen zitten eten. Dat komt vooral omdat ik tussentijd op mijn iPad alvast teksten zit te tikken over alles wat ik die dag gezien of meegemaakt heb.
Aangenaam
Alleen reizen is werktechnisch vaak aangenaam. Je zet je zintuigen veel beter open als je geen gezelschap hebt, hebt meer tijd om met locals te praten en kunt de rust nemen die soms nodig is om een bepaalde foto te maken. Als ik met het gezin reis dan zie ik dat terug in de kwaliteit en kwantiteit van de foto’s. Alleen reizen betekent ook dat je alles in je eigen tempo kunt doen. Dat is vaak in de stand ‘vol gas’. Als je reisgenoten hebt is dat heel wat lastiger. Niet zelden ga ik ook pas tegen drie uur ’s middags zitten voor de lunch (of eet ik lopend). Zolang het licht op zijn best is wil ik foto’s maken. Dan kan ik echt niet op mijn gemak gaan zitten.
Sociaal
Als je alleen reist leg je net zo gemakkelijk contact met anderen dan wanneer je met zijn tweeën of meer reist. Soms heb je weleens behoefte om eventjes een gesprek met een local of andere toerist aan te knopen. Buiten het sociale aspect is het vrijwel altijd ook leerzaam. Zo hoor je wat anderen van een bestemming denken en krijg je regelmatig tips waar je wel wat mee kunt doen. Het mooie van alleen reizen is dat het geen verplichting is om sociaal te doen. Je kunt je helemaal afzonderen voor anderen en als een soort van toeschouwer zien wat er om je heen gebeurt. Observeren is ook een belangrijk onderdeel van een bestemming beleven. Zo zie je hoe mensen met elkaar omgaan en valt je al snel op wat sociale gewoontes en gebruiken zijn.
Heerlijk
Zoals jullie lezen is er niets ‘ergs’ aan alleen reizen. Soms is het eenzaam, maar dat is het ook als ik in mijn hok thuis teksten zit te tikken. Ik zou zelfs iedereen die nog nooit alleen heeft gereisd aanraden om het eens een keer te proberen. Ga de stedentrip of vakantie vieren die jij wilt doen, zonder dat je rekening hoeft te houden met medereizigers. Kijk hoe het is om op jezelf te vertrouwen en je zintuigen open te zetten. Zorg dat je alleen bent met jouw gedachten, zonder dat je ze hoeft te uiten of op andere wijze hoeft te delen. Grote kans dat je kanten van jezelf leert ontdekken die je mogelijk nog niet kende of dat je een bestemming op een totaal andere wijze ervaart.