Maandagavond 19 december 2016. Ik zit met familie aan tafel na te genieten van een goede maaltijd. Ik moet even wat checken op mijn telefoon en zie dat er iemand met een vrachtwagen in is gereden op een kerstmarkt in Berlijn. Het eerste bericht twijfelt nog over een aanslag. Men heeft het over één dode en meerdere gewonden. Natuurlijk weet je op dat moment dat het een aanslag is. Vanuit het kalifaat is immers al aangekondigd dat er aanslagen op kerstmarkten verwacht konden worden. Na ‘Je suis Charly’, ‘Je suis Paris’, ‘Ik ben Brussel’ en ‘Je suis Nice’ kunnen we helaas een nieuwe golf van verontwaardiging, medeleven en ongeloof delen via social media en andere kanalen. Het lijkt te wennen, helaas… En toch blijf ik me afvragen ‘waarom?’.
Ik ken de geschiedenis en de huidige situatie in het Midden Oosten een beetje. Een expert zal ik mezelf niet noemen, maar ik ben wel een beetje op de hoogte van wat er zich afspeelt in deze wereld. Ik ben op de hoogte van de strijd tussen de extreme moslims en de Westerse wereld. Wat ik echter niet kan begrijpen is dat tegenstellingen kunnen leiden tot dergelijke geweldsexplosies. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat iemand denkt dat doodslag op wat voor manier dan ook een oplossing voor een conflict is.
Wat me opvalt tijdens mijn reizen en contacten met locals waar dan ook ter wereld is dat er veel meer overeenkomsten van verschillen zijn. Levensovertuiging en religie zijn maar zo’n klein onderdeel van wie dat je bent. Want in de basis willen mensen maar een paar dingen: begrip, liefde, respect, waardering en op de een of andere manier meetellen, iets betekenen op deze aardkloot. Het lijkt erop dat op juist het ontbreken van één van deze elementen ervoor zorgt dat mensen in staat zijn om dingen te doen die ieder ander weldenkend mens niet zou doen. Welke idioot gaat zomaar vanuit een geloofsovertuiging of levensovertuiging proberen zoveel mogelijk onschuldige slachtoffers te maken? Welke idioot denkt dat hij of zij voor dergelijke daden beloond wordt door zijn of haar god? Misschien maar goed dat ik dit niet kan begrijpen, want dan zou ik mogelijk ook zo zijn.
Voorlopig worden de doden en gewonden in Berlijn geteld. Facebook en Twitter zullen even vol staan met berichten over Berlijn. Daarna gaat iedereen door met de dagelijkse gang van zaken. Kerstboodschappen moeten gedaan worden en over elf dagen vieren we massaal Oud & Nieuw waarin we elkaar allemaal het beste toewensen. Het zou mooi zijn als we dat streven ook allemaal na zouden leven: er het beste van maken met zijn allen. De realiteit zal helaas waarschijnlijk anders zijn. Wie weet volgt er in 2017 wel ‘Ik ben Amsterdam’ of ‘Soy Barcelona’. Het ergste is dat het niemand meer zou verbazen. Het lijkt iedere keer steeds meer te gaan wennen, helaas.
‘Ich bin Berlin”…. een kreet die de uitspraak ‘Ich bin ein Berliner’ van John F. Kennedy voorlopig zal overschaduwen in de zoekresultaten bij Google. Als ik mag kiezen, doe mij dan die historische uitspraak op 26 juni 1963 door Kennedy maar.
